Pierwszą kolekcją, z którą miałam świadomie do czynienia, była kolekcja książek Stanisława Barańczaka zebrana przez J. około piętnastu lat temu. Kolekcja miała charakter stricte hobbystyczny. J. nie zajmuje się zawodowo literaturą, ale zawsze lubił był czytać Barańczaka.

Nie pamiętam momentu, w którym klamka zapadła i zostałem historykiem sztuki. Wydarzyło się to przypadkiem, zupełnie gdzieś obok przestróg, aby znaleźć pracę godną godnej płacy – był to raczej skutek uboczny cyfrowego zbieractwa.

Zawsze oglądając filmy o Godzilli, myślę o ludziach, którzy nie są ich głównymi bohaterami, to znaczy nie zajmują się opracowywaniem rządowego planu pacyfikacji potwora za pomocą nowoczesnych technologii albo nie realizują wobec niego prywatnej krucjaty zemsty.

Od Redakcji: Poniższy tekst to jedna z trzech odpowiedzi na zaproszenie do przygotowania wizji przyszłości kultury w dowolnym kontekście jej funkcjonowania i dowolnej perspektywie czasowej.