Widzisz, ani ty, ani ja nie potrafimy zamknąć oczu i puścić się na całego, ani też żyć jak należy, przykładnie. Tu nam za ciasno, za głupio, za ordynarnie, a tam, w tym nowym, lepszym świecie – za mądrze, za chytrze, za fałszywie.
Widzisz, ani ty, ani ja nie potrafimy zamknąć oczu i puścić się na całego, ani też żyć jak należy, przykładnie. Tu nam za ciasno, za głupio, za ordynarnie, a tam, w tym nowym, lepszym świecie – za mądrze, za chytrze, za fałszywie.
„Uratować coś z czasu, w którym się już nigdy nie będzie” (s.237).
Byłeś w harcerstwie?
Chcielibyśmy na zakończenie wyrazić parę dezyderatów: aby międzynarodowe konkursy tańca stały się manifestacją tradycyjnie polską i perjodyczną, powtarzaną w regularnych odstępach czasu (chociażby co dwa lata); aby w celu ożywienia kultury taneczn
USIEKNIEWICZ Trochę jak w filmie, który zaczyna się od biogafii bohaterki, chcę zacząć od przedstawienia naszych gości. Biogramy nie będą aż tak długie, nie dlatego, że paneliści nie dokonali aż tak wielu rzeczy, ale dlatego, że nie mamy czasu. W naszej rozmowie uczestniczą:
Gdy byłam dziewczynką, mówiłam jak dziewczynka, czułam jak dziewczynka i myślałam jak dziewczynka. Potem zaś dorosłam i wyzbyłam się tego, co dziewczęce. Mane, tekel, fares – to znaczy: chyba dorosłam, niemal się wyzbyłam, prawie zapomniałam.