W tej rubryce zamieszczać będziemy wpisy, notatki, spostrzeżenia członków zespołu redakcyjnego „Dialogu” na tematy czasem bezpośrednio, czasem luźniej, a czasem w ogóle nie związane z tematyką poruszaną w miesięczniku.
Szanowny Prezydencie,
Do Pana list ten piszę,
Może go Pan przeczyta,
Gdy znajdzie dla mnie czas.
Bo właśnie otrzymałem
Do wojska powołanie,
Na wojnę mam się stawić
Nim środa skończy się.
Szanowny Prezydencie,
Nie po to się rodziłem,
Nie po to dotąd żyłem,
By innych posłać w piach.
Więc niech się Pan nie złości,
Tym listem chcę ogłosić,
Decyzja już podjęta,
Dezercji przyszedł czas.
Już dosyć długo żyję,
By pamiętać te chwile:
Śmierć ojca, wyjazd... czytaj więcej
Redakcja „Dialogu” została nominowana do finału programu Mistrz Mowy Polskiej, edycja 2022, w kategorii Kuźnia Mistrzów Mowy Polskiej. Gala finałowa odbyła się 3 października w Poznaniu. Znaleźliśmy się w gronie szacownych instytucji: oprócz „Dialogu” w finale znalazło się Centrum Języka i Kultury Polskiej dla Polonii i Cudzoziemców w Lublinie, Polski Teatr Ludowy we Lwowie, Zespół Szkół Ogólnokształcących w Bystrzycy Kłodzkiej, a także organizowana przez Narodowe Centrum Kultury kampania społeczno-edukacyjna „Ojczysty – dodaj do ulubionych”. Ta właśnie kampania została uhonorowana... czytaj więcej
„Spektakl zaraz się rozpocznie” – mówi niepozorny aktor w średnim wieku na pustej scenie, ale skarży się, że pamięć mu szwankuje. Przywołuje sytuację, gdy nie mógł opanować tekstu słynnego wiersza i ratował się trickiem mnemotechnicznym pod nazwą „pałac pamięci”, polegającym na powrocie myślami do dobrze znanych miejsc. Oznajmiwszy to, bez uprzedzenia, przez dwie godziny oprowadza widzów po tym swoim „pałacu”. To kamienica, w której dorastał. Za jego plecami ukazuje się przypominająca domek dla lalek makieta kamienicy, rozjaśniają się poszczególne okna i podglądamy – jak przez odwróconą... czytaj więcej
Jeden zakłada na szyję chomąto. Partnerzy stają trzy kroki za nim, z obu stron, trzymając w dłoniach cienkie linki, jak lejce. Muzyka dudni szerokim, rozkołysanym marszem. Wytupują rytm, idą całą trójką do przodu, do tyłu, na boki, jak sala pozwala, w powadze, na lekko ugiętych kolanach, co tylko dodaje ich ruchowi dynamiki. Jest w tym praca, znój, udręka. Zatracenie. Ale i zdobywczość. A może i niezbędne, rudymentarne poczucie życiowego sensu?
Polaniarze, którzy dali tytuł spektaklowi cieszyńskiego Studia Sztuki, to ludzie, którzy usiłują na podszczytowych polanach... czytaj więcej
„Realizowanie gotowych dramatów bez wspólnej pracy nad nimi osób piszących, z reżyserami/kami, a czasem także dyrektorami/kami, nie jest już powszechną i pożądaną praktyką” – można przeczytać w ogłoszonym właśnie raporcie Teatr dla dzieci i młodzieży – zmiana paradygmatu? przygotowanego przez Annę Buchner, Katarzynę Fereniec-Błońską i Marię Wierzbicką-Tarkowską na zlecenie poznańskiego Centrum Sztuki Dziecka. Tytułowa zmiana paradygmatu dotyczy między innymi funkcjonowania tekstu dramatycznego w spektaklach i... czytaj więcej
Nie widzieliśmy ani żubra na wolności, ani uchodźcy. Widzieliśmy Puszczę, dziką i zieloną mimo suszy, a w trawie wydeptane ścieżki. Widzieliśmy też stalowy mur (zwany neutralnie „zaporą”). W ściśle chronionym rezerwacie, gdzie nie wolno wyrzucić nawet ogryzka, by nie zakłócić ekosystemu, wyrżnięto pod niego po obu stronach szeroki pas drzew, poodcinano systemy korzeniowe, utrudniono rybom przepływ na rzece Narewce, przerwano zwierzętom ich szlaki. Poszły na to prawie dwa miliardy, a i tak codziennie w kilkudziesięciu miejscach ktoś to ohydztwo próbuje sforsować, często z sukcesem. Można... czytaj więcej
Będzie o polityce, co ja poradzę? Ale też przede wszystkim o języku.
A właściwie o jednym i drugim, bo język giętki powie wszystko, co pomyśli głowa (nie usuwajmy Słowackiego z podstaw nauczania, bo potem natychmiast trzeba będzie przywracać).
Otóż Witold Waszczykowski z właściwą poprawnością swego czasu powiedział: „W programach zielonych nie chodzi o ochronę środowiska, ale są oparte na ideologii”. Wraz z nim posłowie partii rządzącej, która prze do zderzenia z Europą, powtarzają głupoty, wierząc w nie bądź nie. Opowiadają je sobie, żeby usprawiedliwić... czytaj więcej
Telefon. Numer nieznany.
Córka: Cześć, tato! Możesz zadzwonić do babci, bo nie wiem, gdzie oni są. Zgubiłam się.
Tata: …
Córka: Poprosiłam jakiegoś pana z dziećmi, żeby pożyczył mi telefon.
Tata: … Gdzie jesteś?
Córka: Przy plaży. O, idzie już… To cześć!
Tata: …
Telefon do babci. Babcia nie odbiera.
Telefon do pana z dziećmi.
Tata: Dzień dobry. Przed chwilą rozmawiałem z córką…
Pan z dziećmi: Tak, ale już jej tu nie ma.
Tata: Przyszła po nią babcia?
Pan z dziećmi: Babcia? Brat... czytaj więcej
Siedziałem w punkcie widokowym na Brzozowskiej Górze, niedaleko Węgorzewa. Zbudowano tu za pieniądze Unii Europejskiej (85 procent finansowania) trasy rowerowe biegnące głównie śladem dawnych torów kolejowych, z odboczkami ku takim viewpointom, postawiono na nich altanki, niezniszczone, eleganckie. Wokół rozciągały się Mazury Garbate, niezapaprane tłumami znad głównych jezior, słabo zaludnione. Z szosami ponaprawianymi, z farmami na przyzwoitym poziomie. Ale i – gdy zjechać w bok – z traktami kocich łbów, malowniczymi acz archaicznymi i uciążliwymi nie do zdzierżenia. Tudzież z... czytaj więcej
W tym tygodniu wyjątkowo blog dramatyczny, przysłany przez naszego autora i tłumacza, Krzysztofa Puławskiego. (Red.)
Sytuacja ogólnie nie jest łatwa i trudno nam się jeszcze połapać w jej meandrach i zawiłościach: to jest, tego nie ma, to jest drogie i tego nie ma, to jest bardzo drogie, chociaż jest, ale nie wszędzie i tylko po dwie sztuki, no istna szarada. Niektórzy to nawet zaczynają odwiedzać dziadków i wypytywać, jak to było za komuny, ale bardziej światli obywatele – tacy jak... czytaj więcej
