Krytyczno-literacki spór o prymat formy nad treścią czy też języka nad fabułą – lub na odwrót – jest sporem więcej niż estetycznym. Wyraża przekonania ontologiczne, dotyczące albo wiary w to, że granice naszego języka są granicami naszego świata, albo wiary w zespoły idei i poszukiwanie wiernego ich odwzorowania w sztuce. Wittgenstein kontra Platon i jego dziedzictwo. Zakurzona tradycja szkoły warszawsko-lwowskiej versus skompromitowany idealizm.