Numer 11/2019

Skrzywdzeni i poniżeni

Eribon i teatr krytyczny, czyli o elektoracie prawicy  

Joanna Krakowska

W dzisiejszej rzeczywistości politycznej coraz częściej za oczywisty przyjmuje się związek między głosem ludu a mandatami prawicy. Należałoby więc powtórzyć gest Didiera Eribona z książki Powrót do Reims, tylko zamiast własnej rodzinie, przyjrzeć się bohaterom współczesnych dramatów, kierując się analogicznym pragnieniem zrozumienia, dlaczego tak wielu z nich z pewnością głosowałoby dzisiaj na prawicę.

Siostry

Rafał Wojasiński

Benia, stara panna, mieszka na wsi ze swoim ojcem Romkiem - człowiekiem bez pracy, bez nogi i niespełna rozumu, tak przynajmnjej o nim mówią. Tymczasem Romek jest domowym filozofem, piszącym niekończący się pozew przeciwko światu, który obraża jego uczucia. Na jego śmierć tylko czeka reszta rodziny z miasta, czyli matka, siostra i szwagier Beni. Wstydzą się Romka i nie przychodzą na jego pogrzeb, ale przejmują dom. Kameralny dramat, pełen poetyckich rytmów i niedopowiedzeń, pokazuje rodzinne, ale też społeczne napięcia. 

Cudownie jest być nikim

Rozmowa z Rafałem Wojasińskim

Wynurzenia

Zapach biedy

Pedro Pereira

Wojcieszek

Buntownik z wyboru

Magda Piekarska

Swietłaną Przemysław Wojcieszek próbuje opowiedzieć berlińczykom Polskę. I nie jest to krzepiąca baśń z happy endem, jedna z tych, do których przyzwyczaił nas twórca Made in Poland. Przyzwyczaił nas też do nagłych wolt i ostrych diagnoz, wypowiadanych zdecydowanym tonem. Do zwrotów z kina w stronę teatru i z powrotem. Do tego, że tezę, której jeszcze niedawno bronił z zapałem, potrafi nagle zakwestionować.

Swietłana

Przemysław Wojcieszek

Polski artysta jeździ po Berlinie jako kierowca ubera.  Źle zarabia i daje upust swojej frustracji w monologach prowadzonych za kółkiem. Na innym planie rozpada się jednak jego związek i ubywa powodów, by wracać, zwłaszcza że w Polsce za konserwatywnych rządów nie ma już szans na swobodne uprawianie sztuki. Bohater wozi różnych ludzi, a najbardziej tajemniczą pasażerką jest prostytutka Swietłana, jedyna, z którą nie wolno mu rozmawiać. Nic dziwnego, że się w niej zakochuje...  Gniewny, zaangażowany i zabawny tekst. 

Swietałana to mój teatr

Rozmowa z Przemysławem Wojcieszkiem

Ustanowienia

„Nie rozumiem”

Piotr Morawski

Czemu pani jest sama?

Jeanne 

Jean Robert-Charrier

Przełożyła Bogusława Frosztęga

Historia emerytki mieszkającej w wielkim paryskim bloku, objętej programem pomocy osobom starszym. Początkowo nieufna wobec swojego nowego, młodego opiekuna z czasem otwiera się i pogodnieje zostawiając za sobą przykre wspomnienia sprzed lat. Kameralna opowieść na troje aktorów o samotności starszych i niewydolności systemu pomocy społecznej.

Inny teatr prywatny jest możliwy

Piotr Olkusz

Urodzony w 1984 roku w Tours Jean Robert-Charrier stał się bohaterem mediów, gdy w 2015 roku objął kierownictwo paryskiego Théâtre de la Porte Saint-Martin. Był już wówczas – i mimo upływu czasu wciąż nim pozostaje – najmłodszym w stolicy dyrektorem teatru w Paryżu, zaś jego wcześniejsza, krótka kariera teatralna wydawała się przebiegać w rytm hollywoodzkiego scenariusza.  

Nawozy sztuczne

Co to będzie? 

Tadeusz Nyczek

Zepsuć miasto

Gentryfikacja jako źródło cierpień

Richard Florida

Przełożył Sławek Królak

Przekład rozdziału z książki The New Urban Crisis: How Our Cities Are Increasing Inequality, Deepening Segregation, and Failing the Middle Class - and What We Can Do About It, Basic Books, New York 2017.

Artwashing: związki sztuki i gentryfikacji

Paweł Możdżyński

Współczesna gentryfikacja miast jest ukierunkowana na szybki zysk, na sanityzację przestrzeni miejskiej, wzmacnianie klas i kultur hegemonicznych, osłabianie społeczności zdominowanych i delegitymizację ich stylów życia. Miasto kreatywne nasączone archipelagiem centrów kreatywności, które w istocie są centrami biznesu jest tego przykładem. Artwashing cały czas ma się dobrze. Nic nie zapowiada uwolnienia artystów z tego procesu.

Kapitalityczna sztuka uszlachetniania przestrzeni

Weronika Parfianowicz

Artykuł poświęcony jest roli artystów w procesie gentryfikacji. Autorka, odnosząc się do współczesnych badań nad tym zjawiskiem, stawia pytania o to, jak proces ten przebiega w specyficznych społeczno-ekonomicznych warunkach, typowych dla miast postsocjalistycznych, jakim jest na przykład Warszawa i jakie strategie podejmują wobec niego artyści i instytucje kultury. Głównym kontekstem dla jej rozważań jest neoliberalna polityka przestrzenna.

Rewitalizacje?

Tomasz Fudala, Ewa Kalnoj-Ziajkowska, Piotr Olkusz, Agata Siwiak

W ostatnich latach, w związku z nowymi rozwiązaniami prawnymi, możliwe stało się łączenie prac o charakterze urbanistycznym i remontowym z działaniami społecznymi i kulturalnymi. Stawką jest zachowanie więzi społecznych w dzielnicach objętych wielkimi pracami rewitalizacyjnymi. Na ile poważnie traktowany jest udział społeczników i artystów w tych wielomilionowych projektach? Jaka jest funkcja instytucji kultury i jej obowiązki wobec miejsca i jego mieszkańców?

Po bandzie

Przychodzi Grek do Polaka

Marek Beylin

Brzmienie pamięci

Piosenka to drugi teatr

Ewa Wąchocka

Teatr polski w ciągu ostatnich blisko trzydziestu lat przeszedł gruntowne przemiany estetyczne, wprowadził na scenę nowe tematy i stymulował przeobrażenia w zakresie form pisarskich, a równocześnie zawarł przymierze z nowymi mediami. Zrywając stopniowo z paradygmatem dramatycznym również przyspieszył proces swego umuzycznienia. Trudno dziś właściwie o spektakl pozbawiony muzyki, czy to granej na żywo przez grupkę instrumentalistów, czy – jak bywa najczęściej – odtwarzanej lub wytwarzanej za pomocą elektronicznych urządzeń.

Varia

Konteksty: Przekształcanie mitów patriarchatu

Ida Ślęzak

Na marginesie wystawy 4. Berliner Herbstsalon De-Heimatize It!, Gorki Theater, Berlin 26 października-17 listopada 2019. 

Nowe sztuki:

Ana Isaković i Ramiz Huremagić Da li bi htela da se još ponekad nađemo

Tino Caspanello Quadri di una rivoluzione 

Z afisza

Contents

 

Udostępnij