22 czerwca odbył się pierwszy koncert w zamkniętym na czas pandemii COVID-19 Gran Teatre del Liceu w Barcelonie. Położony przy Rambli budynek opery stał się sceną nietypowego zdarzenia – UceLi Quartet wykonał Crisantemi Giacomo Pucciniego dla widowni złożonej z dwóch tysięcy dwustu dziewięćdziesięciu dwóch roślin, które zajęły wszystkie miejsca na widowni.
MAJEWSKA: Zacznę od problemu, który był dla nas punktem wyjścia do myślenia o praktykach spekulatywnych – od kryzysu wyobraźni. Wiąże się on z dwoma zjawiskami. Pierwsze z nich to realizm kapitalistyczny – jak Mark Fisher określa zbiór fantazmatów produkowanych przez neoliberalny kapitalizm, sprawiających, że nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie alternatyw dla systemu, w którym żyjemy. Drugie zjawisko wiąże się z ugruntowanym w europejskiej kulturze antropocentryzmem.
Expiria to solo Agnieszki Kryst, współtworzone przez zespół kobiet – Agatę Siniarską (dramaturgia), Agatę Skwarczyńską (kompozycja przestrzeni, reżyseria świateł) i Justynę Stasiowską (kompozycja dźwięku).
ŚLĘZAK: Projekt „Biopolis” to stworzony przez was, czyli Pracownię Kuratorską, cykl trzech rezydencji badawczo-artystycznych organizowanych od sierpnia 2019 do listopada 2020 roku. Każda rezydencja zakładała współpracę między artystkami oraz badaczkami, która miała na celu eksplorację naturokulturowego środowiska miejskiego. Ale zacznijmy od początku: skąd wzięła się idea Pracowni Kuratorskiej?
Agata Siniarska i Katarzyna Słoboda, twórczynie wystawy Osuwisko prezentowanej w Muzeum Sztuki w Łodzi w ramach cyklu „Prototypy”, rozumieją choreografię jako medium ściśle związane z relacyjnością. Relacje, których odkrywanie i artykułowanie, ale też wytwarzanie i zapisywanie było kluczowe dla wystawy oraz towarzyszących jej prac i działań dźwiękowych, performatywnych i dyskursywnych, łączą ze sobą ludzkie i nie-ludzkie materie, ale również żyjące i wymarłe gatunki roślin i zwierząt oraz gatunki dzieł sztuki – te zapomniane, i te otaczane opieką konserwatorską.
