Walter Gropius i Mies van der Rohe byli przekonani, że kobiety nie myślą przestrzennie, i że ich wyobraźnia uwzględnia najwyżej dwa wymiary. Oskar Schlemmer uważał, że kobiecy mózg nie pojmuje nawet co to takiego „wzdłuż” i co to takiego „wszerz”: w swojej pracowni malarstwa chciał mieć jedynie mężczyzn, zaś wśród jego wypowiedzi o sztuce znaleźć można również taką, że kobiecie jest najlepiej, jak się pobawi kłębkiem wełny.
