Pisanie portretu Ernsta Jandla w języku polskim wydaje się nieco kłopotliwe. Jandl jest w Polsce autorem słabo znanym a powody braku tłumaczeń jego twórczości na inne języki wydadzą się zrozumiałe każdemu, kto choć raz zdobył się na czytanie jej w oryginale. Czy jednak większa ilość tłumaczeń Jandla naprawdę byłaby pomocna w objaśnianiu jego radykalnego awangardyzmu i słownej kombinatoryki, skoro sens tego języka – jak chciał tego autor – i tak objawia się w czytanej na głos niemczyźnie? Pozostawiam to pytanie bez odpowiedzi, bo naprawdę takowej nie znam.
