Ułan spieszony

Ach, Rymkiewicz! Ten Rymkiewicz!

Jakiż kiedyś był dowcipny!

Jaki trzeźwy. Jaki celny.

Jak po scenie gracko gonił

wieczne polskie tromtadracje.

Galopady bezsensowne 

tych ułanów nabzdyczonych,

zakochanych bez pamięci

w sobie samych, z czego dzieci,

jak wiadomo, zwykle nie ma.

Jak kpił zdrowo, bez pardonu

z dychotomii „swojski-obcy”,

pałki w ręku głupców, albo

sukinsynów. Jak się bawił

Fredrowskim ośmiozgłoskowcem

jurnie, śmiało, lotnie, trafnie

i złośliwie jak należy.

Co popsuło się w poecie,

że na starość tak sp… ochmurniał

i miast śmiać się z patetycznych

wzmożeń, sam je rozdmuchuje:

wieszczy, gromi, napomina,

o czyn woła, strug krwi żąda,

by wspólnotę narodową

chlustem juchy cementować,

hołdownicze wiersze pisze,

co pochlebstwem pieszczą czule

smętne ego marnych ludzi.

Ech, wyzwolić Rymkiewicza

z Rymkiewicza. To zadanie!!

Cieplak robi ile w mocy.

Lecz czy sprosta?

 

            Premiera Ułanów, wydrukowanej w „Dialogu” w 1975 roku komedii Jarosława Marka Rymkiewicza odbyła się 10 marca 2018 w Teatrze Narodowym w reżyserii Piotra Cieplaka.

JS