Kamyk Puzyny
Jolanta Kowalska
Autorka pisze o legnickim zespole i rozmawia z aktorami i aktorkami:
Przynosiliśmy teatr do domu
Rozmowa z Anitą Poddębniak
Droga nigdy się nie kończy
Rozmowa z Bogdanem Grzeszczakiem
Postać trzeba kochać
Rozmowa z Joanną Gonschorek
Teatr stał się naszym życiem
Rozmowa z Katarzyną Dworak i Pawłem Wolakiem
Nie lubię kopać wciąż w tej samej piaskownicy
Rozmowa z Magdaleną Drab
Lubię grać pod włos
Rozmowa z Rafałem Cieluchem
Nie chcemy stać z boku
Rozmowa z Robertem Gulaczykiem
Piotr Olkusz
Czy istnieje „Legnicka szkoła dramatopisarska” tak jak istnieje „aktorstwo legnickie”? O dramatach z dwóch tomów antologii dramatów, które powstały w Legnicy w latach 1997-2013.
Pogoda na jutro
Rozmowa z Jackiem Głombem
Kontynuacja rozmów o funkcjonowaniu instytucji i polityce kulturalnej państwa.
Po przyjęciu
Polityka historyczna
Tadeusz Bradecki
Nieleczone
Piotr Morawski
Od niedoszłej premiery Nie-Boskiej komedii Olivera Frljicia w Starym Teatrze w Krakowie do Sprawiedliwości Michała Zadary w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Co teatr może, a czego nie może w sprawie antysemityzmu?
Pamięć Rutki
Michał Kmiecik
Sztuka na motywach pamiętników czternastoletniej Rutki Laskier, prowadzonych przed nią w getcie w Będzinie w ostatnich miesiącach przed wywózką do Auschwitz. Autor nie adaptuje wiernie zapisków dziewczyny, raczej stara się przełożyć jej doświadczenia na bunt i emocje dzisiejszych nastolatków. Tekst adresowany jest do „młodych dorosłych” i pełno w nim współczesnych odniesień do popkultury, polityki czy nowych mediów. Gniew Rutki zwraca się przeciw dzisiejszej sytuacji w Polsce i zmienia się w uniwersalny manifest oporu.
Dla młodych dorosłych
Rozmowa z Michałem Kmiecikiem
Sala prób. O przestrzeni trylogii Dybuk, Malowany ptak, Golem
Paulina Skorupska
Teatr Żydowski koprodukując z Teatrem Polskim w Poznaniu Malowanego ptaka, i współpracując z TR Warszawa przy Golemie przenosi w inne miejsca swoją salę prób znaną z spektaklu Dybuk – instalację będącą śladem, rekonstrukcją, która przez swoją faktyczną obecność wzmacnia nieobecność tej prawdziwej. Wykorzystywana w trzech spektaklach staje się sama reliktem, widocznym znakiem nieistniejącego.
Wracaj
Przemysław Pilarski
Dziwna, oniryczna opowieść o powrocie do rodzinnego miasta. Wędrowny muzyk w stylu Boba Dylana pojawia się po latach we własnym domu, ale tam mieszkają już obcy ludzie i nikt mu niczego nie wyjaśnia. Historia oparta na losach ocalałych z Zagłady Żydów z Radomia, po wojnie prześladowanych przez Polaków, którzy zajmowali ich mieszkania. Niedopowiedzenia i symbole tworzą klimat tajemnicy niczym w serialu Miasteczko Twin Peaks: o faktach nie mówi się tu wprost. Atmosferę rozładowuje przewrotny, anarchistyczny finał.
Pogrom w miasteczku Twin Peaks
Rozmowa z Przemysławem Pilarskim
Nawozy sztuczne
Zwarcie
Tadeusz Nyczek
Krytyka i jej moc
Stanisław Godlewski
Autor analizuje współczesną konserwatywną i prawicową krytykę teatralną pod kątem używanych przez nią figur i wyobrażeń. Autor zwraca uwagę przede wszystkim na metaforykę wojenną i foniczną, wskazuje na błędy myślowe i konsekwencje ideologiczne konserwatywnej krytyki.
Po bandzie
Wyjść z twierdzy
Marek Beylin
Strzały na głosy
usadzeni
Miroslava Svolikova
Przełożyła Iwona Uberman
Rozłożona na cztery chóry opowieść o banalnej wizycie w barze – raz mówią ci, którzy obserwują, raz ci (albo ten), którzy wchodzą, kiedy indziej znowu ci, którzy w ogóle nie są zainteresowani tym, co się dzieje przed ich oczami. Kim są bohaterowie dramatu Svolikovej? Unieruchomieni, skazani na rozpamiętywanie najmniejszych strzępów dziejących się przed nimi zdarzeń prowadzą rodzaj muzycznej ballady o zatrzymanym czasie i o niemożliwości zmiany. Boją się czy naprawdę nie mogą niczego zmienić w swoim życiu, ci, których los uwięził tu, a nie gdzie indziej?
Uwielbiam języki
Rozmowa z Miroslavą Svolikovą
Varia
Konteksty: Ignorancja bez odcieni
Zofia Cielątkowska
O rasizmie codziennym na marginesie książki Glorii Wekker White Innocence: Paradoxes of Colonialism and Race (Duke University Press, Durham-London 2016). W Holandii i nie tylko.
Nowe sztuki:
Ewald Palmetshofer Vor Sonnenaufgang
Sascha Hargesheimer Polen ist mein Italien