Wskaźnik prawdy/nieprawdy
Dokument postmortem
Bartosz Dołotko
Skuteczność Deeptruth w zakresie dekonstrukcji dokumentalnej, scenicznej prawdy spoczywała w dużej mierze na widowni. Sablik, zadawszy wspomniane już pytanie, naruszył poznawczy komfort, wstrząsając stabilnym modelem prezentacji. Otrzymana przez widzów i widzki wiedza okazała się skażona – ale w jakim stopniu i w którym momencie?
Ankiety przeprowadzone przez grupę rezydencyjną DEEPTRUTH podczas festiwalu Sopot Non-Fiction 2022
Projektowanie wrażeń
Z Agnieszką Kijewską, Dominiką Lignicką, Helką Rząsą, Pawłem Sablikiem i Łukaszem Twardowskim rozmawia Bartosz Dołotko
Teatr dokumentu istnieje nie od dziś – to post-prawda zaczęła być bardziej zauważalna w czasach, w których żyjemy. Nie uważam, że teatr dokumentalny nie ma już racji bytu tylko dlatego, że z założenia przedstawia sytuacje, które są autentyczne. W czasach post-prawdy po prostu warto zachować większą czujność na to, co do nas dociera.
Wynurzenia
Mściwość
Pedro Pereira
Niemęskość?
No homo: hetero mężczyźni i ich męski seks
Grzegorz Stępniak
Omówione przeze mnie postacie mężczyzn utrzymujących seksualne i emocjonalne relacje z innymi mężczyznami – Roya Cohna z Aniołów w Ameryce oraz Ennisa i Jacka z Tajemnicy Brokeback Mountain naznaczone są cierpieniem, potencjalnym wykluczeniem, nieszczęściem i śmiercią. Negatywnymi afektami, tak często obecnymi w narracjach o queerowych życiach i bohaterach, które zresztą coraz częściej poddaje się krytyce.
Beckham
Petr Zelenka
Przełożyła Krystyna Krauze
Komedia o świecie tabloidów, próbujących zarobić na informacji o niewierności małżeńskiej Davida Beckhama, powszechnie uważanego za wzorowego męża. Wkrótce okazuje się, że dla samego byłego piłkarza i jego żony, opowieść o ich szczęśliwym małżeństwie okazuje się mniej lukratywna, niż wydumana opowieść o kryzysie w ich związku.
Prawo ulicy – lewo ulicy, czyli o miasto niemęskie
Piotr Kubkowski
Lewicowość tegorocznej Warszawy w budowie rozumiem w szczególności jako upomnienie się o miasto niemęskie. Miasto męskie to miasto zaprojektowane przez mężczyzn, a więc z pominięciem perspektywy między innymi kobiet – ale przede wszystkim to miasto praktykowane stereotypowo po męsku: przestrzeń, z którą należy się „konfrontować”, trasy, którymi się „lata”, ulice, które się „pokonuje” etc.
Michał
Michał Kurkowski
Dramat (komediodramat?) na motywach autobiograficznych. Aspirujący do wielkości dramaturg i poeta marzy o sławie i pieniądzach, tymczasem zewsząd słyszy rady, by przestał pisać. Frustracja i brak dochodów prowadzą go na krawędź szaleństwa, skąd ratuje go przygarnięty pies, a raczej suka, która potrafi mówić. Podróż bohatera - trochę przez współczesną Warszawę, a trochę przez pejzaże wewnętrzne – inspirowana jest Faustem Goethego, Odyseją, Peer Gyntem Ibsena i Do Damaszku Strindberga, słychać w niej też echa polskiego romantyzmu i polskiego hiphopu. Jako obraz męskości w kryzysie pełna jest gorzkiego humoru.
Płynę po morzu w pirackiej łódeczce
Rozmowa z Michałem Kurkowskim
Po bandzie
Człowiek gada do psa, a pies…
Marek Beylin
Insterwencja
Kiedy zabiorę cię w dolinę, zobaczysz błękitne wzgórza
Anna Pajęcka
Biennale Warszawa stało się laboratorium produkowania wiedzy, instytucją, która miała szansę przybrać formułę „instytucji w chmurze”, niepotrzebującej miejskiej infrastruktury, może nawet publiczności odpowiadającej w krótkim terminie na potrzebę sprawdzania efektów (działań w logice produktowej) i podbijania miernika frekwencji – prawdziwego instytucjonalnego przekleństwa. Czy zaistniała szansa na strukturę, która kontestowała format, jaki instytucje sztuki konsekwentnie realizują – prezentując się jako progresywne w treści, ale konserwatywne w formie. Jeśli zaistniała, to i ona, wraz z ważną dla miasta imprezą, została pogrzebana.
Biennale Warszawa: krótki przewodnik po archiwum
Formuła przewodnika jest tu raczej zachętą do samodzielnej eksploracji zasobów niż aspirującym do jakiejkolwiek kompletności omówieniem. Zgodnie z logiką archiwalnego performansu pokazujemy wybrane materiały– nieraz przypadkowe! – wyrwane z ram planowanych przez instytucję cykli (te łatwo sobie zrekonstruować), by mogły pracować uruchamiając kolejne odczytania, układając je w najrozmaitsze konfiguracje.
Tożsamość z numerkiem
Zacząć od kłótni
Antoni Ferency
Akcja zaczyna się na krawędzi dachu. Anonimowy mężczyzna chce z niej skoczyć, drugi anonimowy mężczyzna próbuje wyperswadować mu samobójstwo. Nie mogą się dogadać, są ideologicznie na przeciwnych biegunach. Odwiedzają potem rozmaite miejsca (obóz koncentracyjny, biblijną Sodomę, uliczną manifestację, bar, kościół), gdzie polityczne etykietki zaskakująco zmieniają sens i ujawniają swój absurd. Sami bohaterowie "gubią" odróżniające ich numery i już nie wiadomo, który jest który, nie pomaga nawet dość bezradna interwencja autora tekstu. Zabawna, ale przenikliwa satyra na podziały, które polaryzują Polskę i świat.
Pytania z dachu
Rozmowa z Antonim Ferencym
Bajki zwierzęce
Żbik Iwan
Justyna Drath
Wojna zaczęła się w mojej wsi
Timetraveller’s Guide to Donbas
Anastasija Kosodij
Przełożyła Anna Korzeniowska-Bihun
W serii scen, w których bohaterowie dzięki wehikułowi czasu przyglądają się swojemu krajowi, autorka stara się ukazać źródła trwającego od 2014 roku konfliktu wojennego między Rosją a Ukrainą.
Varia
Nowe sztuki:
Olga Mínguez Pastor Lo Que El Tiempo Nunca Curó
Tomislav Zajec Nestajanje
Mira Mańka, Mike Kurosawa (Michał Kurkowski) Jak zacząłem jeść masło i rzuciłam randkowanie
