Na rozgrzewkę przed spotkaniem wysłałyśmy naszym rozmówczyniom i rozmówcy kilka pytań, prosząc, żeby się nad nimi zastanowili. Teraz dzielimy się tymi pytaniami z osobami czytającymi, zachęcając do wykonania tego samego ćwiczenia przed lekturą wywiadu.
Jak się czuje ciało?
Jakie ciało?
Jakie są granice ciała?
Skąd wiesz, że masz ciało?
Całe ciało czy jego część?
Gdzie czuje się poszczególne części ciała?
Czy ciało czuje się w częściach?
A co jeśli tylko projektuję to na ciało?
Skąd wiesz, co czują inne ciała?
Dotykam onego skórą dłoni. Jestem gestem, który zawiera odrobinę ostrożności i dużo ciekawości wobec tego, jakie sa temperatury naszych ciał. Nie wieje wiatr. Nie wiem, czy ono odczuwa mój puls i czy sprawiam, że tworzy się między nami bliskość.
Muł klei mi się do stóp. Kiedy sikam, fala ciepła smaga wewnętrzną część ud. Włosy chłoną chłodną ciecz. Nasiąkam kimś innym.
Ciekawe, jak ssak odczuwa odejście wód płodowych.
To tekst o scenicznej rekonstrukcji przemocy seksualnej; jego tematem jest afektywny odbiór, dla którego staram się znaleźć odpowiednią – albo przynajmniej jakąkolwiek – formę językową. Ująć w ramę, starannie ponazywać, wyjść z mgły intensywnych doświadczeń, napisać taki, powiedzmy, esej w czterech aktach utrzymany w postkrytycznym duchu
