Nie słyszymy braw. Śmiechu trzeba się domyślać. Żadnych chrząknięć, kasłania, ziewnięć. Sami chrząkamy, bijemy sobie brawa i śmiejemy się podczas spektaklu. Ale też o wiele więcej – przez cały czas jesteśmy dla siebie czuli.

Nie wzbronisz nikomu wody ni ognia. Nie będziesz wskazywał fałszywej drogi. Nie zostawisz zwłok bez pogrzebu. Nie zabijaj wołu ciągnącego pług.
Jan Parandowski Przykazania Ateny, w: Mitologia

W wydanym w ubiegłym roku tomie Teksty dla (Starego) Teatru

Dramaty Pawła Demirskiego tak dalece zrosły się z teatrem Moniki Strzępki, że niełatwo jest usłyszeć je na nowo. Teksty te, pisane nierzadko równolegle do prób nad spektaklami, są dokumentem procesu twórczego obojga artystów i w znacznej mierze współtworzą wypracowany przez nich idiom sceniczny.